Bahar ve Kelebekler - Ömer Seyfettin

Bahar ve Kelebekler - Ömer Seyfettin

Küçük salonun fes renginde kalın, ağır perdeli geniş penceresinden dışarısı muhteşem, parlak bir suluboya resmi gibi görünüyordu. Saf, mavi bir gökyüzü. Çiçekli ağaçlar... Uyur gibi sessiz duran deniz... Karşı sahilde mor, fark olunmaz sisler altında dağlar... korular, beyaz yalılar... Bütün bunların üzerinde bir esatir rüyasının havai gerçeği gibi uçan martı sürüleri! Pencerenin önündeki şişman koltuğa gayet zayıf, gayet sarı, gayet ihtiyar bir kadın oturmuştu.