Kırmızı Elma - Feridun Oral

Kırmızı Elma - Feridun Oral

Soğuk bir kış günü karnı acıkan tavşan yiyecek bir şeyler bulmak için yuvasından çıktı. Ne bir ot ne bir çöp... Hiçbir şey bulamadı.
Her şey karın altında kalmıştı.

Bir an önce, hava kararmadan yiyecek bulmalıydı. Derken uzaktaki ağacın dalında kırmızı bir elma gördü. Sevinçle ağaca doğru zıplamaya başladı.
Ağacın altına geldiğinde; “İşte karnımı doyurabileceğim bir elma” diye sevindi. Ama elma o kadar yüksekteydi ki,
hopladı zıpladı elmaya ulaşamadı.
“Belki kır faresi ağaca tırmanıp koparabilir” diye düşündü.

Koşarak kır faresinin yuvasına gitti. Kır faresi tavşanın söylediklerini dikkatle dinledikten sonra “Belki sana yardım edebilirim” dedi. Fakat ağacın yanına geldiklerinde “Bu ağaca çıkamam, çok küçüğüm, düşerim ama belki başının üzerine çıkarsam elmayı koparabilirim” dedi. Fakat elma o kadar yüksekteydi ki ne yaparsa yapsın, o da koparamadı.
Tam o sırada sabah yürüyüşüne çıkmış olan tombul tilkinin aksırıp tıksıran sesini duydular. Sevinçle el sallayıp tilkiye seslendiler.
Tombul tilki meraklı bakışlarla yanlarına gelip ne olduğunu anlamaya çalıştı.